[شبکههای اجتماعی مثل تمام انواع دیگه شبکه های انسانی، خصوصیتهای مثبت و منفی خودشون رو دارن. ابزاری هستند در اختیار روابط انسانی. برای من شبکههای اجتماعی پر از فرصت یادگیری هستند. با کمک شبکههای اجتماعی مجازی، یاد گرفتم که چطور کنترل ورود اطلاعات رو به زندگیم به دست بگیرم، چه حرفهایی رو بشنوم و در مقابل چه حرفهایی سکوت کنم. چطور نه بگم. چه طور دیدم رو به پهنای دنیا و آدمهاش گسترش بدم و … من از نوشتهها و تجربه آدمهای چیزهای زیادی یاد گرفتم و به همین علت ابزارهای جدید روابط اجتماعی رو دوست دارم. معرفی کتاب The Decision Book توسط یکی از دوستان در اینستاگرام یکی آموختههای جدیدمه. کتاب ساده و کوچکی که بی اغراق خلاصهای است از تمام دروس مدیریت و راهبری و البته بیشتر از هر چیز راهنمای خوبی برای شکل دادن به تفکر. پست حاضر رو با الهام از یکی از مدلهای فکری این کتاب مینویسم….]
از حرفهای شعارگونه زیبا که بگذریم، فکر کردن به گذشته همیشه یه دام پر از خطر و عین حال یک فرصت طلاییه. دامی که میتونه ما رو به اعماق حسرتها، اندوهها و ای کاشها ببره و یا فرصتی که میتونه سکوی پرتابی باشه برای ساختن یک آینده روشنتر. در طول زندگیم بارها و بارها خودم و دیگرانی رو دیدم که بدون درس گرفتن از تجربیات گذشته، در حال تکرار چند باره اشتباهات و کشیدن بار غم و غصه گذشته هستیم.
فکر کردن به گذشته اگر با ساختار مناسبی باشه میتونه دریچهای بشه به دنیای امیدها، پذیرشها، گذشتنها و شروعهای دوباره. مدل فکری Making-of یه مدل پیشنهادی ساده و سازنده است. اصطلاح Making of something یعنی معنای چیزی رو دریافتن و از اون برای موقعیتهای جدید استفاده کردن. این بار که خودتون رو در معرض وسوسه مرور گذشته دید:
۱. یه فضای خوشایند و خلوت و حداقل دو ساعت وقت آزاد پیدا کنید.
۲. یک برگ سفید کاغذ- به قطع A3- و یک قلم ترجیحا مداد معمولی-نه از جنس نوکی- بردارید. تجربه من میگه نوشتن با این ابزار خیلی حس آزادی لذتبخشی می ده که با خیال راحت در گذشته فکرتون قدم بزنید.
۳. پاککن رو فراموش کنید. یادتون باشه که در این نوشتن صادقانه، اولین فکر درستترینه و اشتباهی هم برای اصلاح وجود نداره. برای این نوشتن سعی نکنید روشنفکر و با وقار باشید.
۴. یک خط زمان افقی پایین صفحه بکشید. ابتدای زمانی رو که میخواین بررسی گذشته رو از اون شروع کنید در ابتدای خط بگذارید و انتهای بازه زمانی مورد بررسی رو هم در انتها. (بعنوان مثال: پاییز ۱۳۸۹ سر خط و بهار ۱۳۹۴ انتهای خط)
۵. با خطوط عمودی، این بازههای رو به قطعهای زمانی دلخواه تقسیم کنید.
۶. حالا برشههای عمودی دارید از قطعات زمان در گذشته. حالا خطوط افقی رو بکشید. به ۵ ردیف نیاز داریم با این عناوین: اهداف، درس آموخته ها، موانع، موفقیتها و افراد.
حالا تابلوی گذشته آماده است که شما تمام افکارتون رو توش نقاشی کنید. با خیال راحت به گذشته برید، در گذشته غرق نشید فقط سعی کنید با رجوع به خاطرات تلخ و شیرین، در هر خانه اطلاعات لازم رو تکمیل کنید. (باز هم بعنوان مثال: سال ۱۳۸۹ یا پاییز فلان سال، چه اهدافی داشتم، چه موانعی سر راهم بود، چه موفقیتهایی کسب کردم، چه درسهایی یاد گرفتم و چه آدمهایی در این مسیر کنارم بودند.)
یادمون باشه که آدمی که امروز اینجا ایستاده حاصلیه از تمام گذشتهای که از سر گذرونده. خوب یا بد، گذشته قابل تغییر نیست همونقدر که آینده قابل ساختنه. به آدمی که امروز اینجا ایستاده نمیتونیم افتخار کنیم، مگر اینکه به تمام گذشته اون افتخار کنیم، به تمام سختیها، اشتباهات و موفقیتهاش و فردا روز دیگری نخواهد شد مگر اینکه از تمام آنچه گذشت به اندازه کافی یاد بگیریم.